dag 10

Het relaas van gisteren was nog niet helemaal compleet. Nadat het steeds stiller werd, werd het ook duidelijk, dat er nog een fraaie zonsondergang aan zat te komen. Dat hadden we goed ingeschat. Een dag die niet zo interessant leek, werd nu ineens nog een hoogtepunt. Aan de voet van de waterval hebben we bijna ademloos zitten kijken. Een strak blauwe lucht met één te verwaarlozen schimmige wolk.

Vandaag wilden we een uitgezette wandelen gaan lopen door een moeras-gebied. Hele stukken over vlonders door de natuur. Nou, daar hebben we zeker ook weer van genoten, mede door het mooie weer.

Waar we niet van genoten hebben is de route naar het beginpunt. Een zandweg, sowieso al niet onze favoriet van ons. 15 km. Het was een crime. We maken wel eens het grapje, dat alles in de camper op zijn plaats ligt na de eerste drempel, maar dit was niet leuk meer. Van die wasbord-ribbels over grote stukken, afgewisseld met diepe gaten met water erin. Daarbij de wetenschap, dat je ook nog weer terug moet.

Toen we op de camping aankwamen voelde ik met net zo'n bejaarde die met Martine van Os op pad gaat voor het programma 'we zijn er bijna. Die mannen beginnen ook altijd meteen bij aankomst de hele caravan of camper weer schoon te maken. Nodig of niet.

Hier was het dus wel nodig; het automatisch-uitschuifbare voeten plankje bij de uitstap zat zo dicht met zand, dat het onmogelijk was dat het nog werkte, er zaten bruine banden onder de auto en spetters me  modder alom op de auto. Er was nog net genoeg water op de camping om het weer schoon te maken. Voor de mee-kijkers het was in Paukjärve.

Op de camping voor de overnachting werden nu eindelijk eens onthaald door van die hele irritante  muggen.