dag 4 en 5

dag 4.

Vannacht, en ook later op deze dag en al eerder op zaterdag, regende het weer eens pijpestelen. De hele tijd is het mooi weer en dan komt er ineens een donkere wolk aandrijven.

Al snel daarna gaat het vervolgens loos. Soms kun je de regen al van verre zien vallen terwijl het ter plekke nog droog is en zelfs het zonnetje schijn. OK dat geldt s‘nachts natuurlijk niet.

Omdat we vergeten zijn een paraplu mee te nemen blijven we wel heel alert, want de kleren zijn dun.

Na het ontbijt hebben we ons toilet geleegd, vers water toegevoegd en het gerbruikte (grijze-)water geloosd. Dat zijn zaken die je goed in de gaten moet houden als je met een camper reist.

We waren al snel in Vilnius, de hoofdstad van dit land; Litouwen.

Bij het parkeren konden we mooi zien dat dit land zich sterk ontwikkelt en met de tijd mee gaat. Bij het inrijden van de parkeerplaats, was er een hek, waar maar één auto per keer door kon. Je moest er zowel door naar binnen als naar buiten. Wij reden naar binnen en ontdekten een stevige drempel. Toch maar even vóór de drempel stoppen. We zagen nergens een automaat waar we een kaartje moesten trekken. Dat duurde even en we stonden de uitrijders in de weg. Dan maar even aan de kant om te kijken hoe anderen dan naar binnen gaan. Heel eenvoudig; zij rijden eerst over de drempel en dan gaat het hek vanzelf open. Bah bah bah.Stom.

Auto weggezet en de stad ingelopen. Een gezellige stad, met veel eethuisjes en terrassen en heel veel verschillende oude kerken die in de geschiedenis van het land allemaal wel een rol hebben gespeeld. Wij hadden het, net als bij andere grote steden wel een keer gezien en zochten de auto weer op.

"Heb je wel een kaartje gekregen of gepakt bij dat hek voor de parkeerplaats” vroeg Ina. Dat had ik dus niet en Ina zelf ook niet. We waren heel benieuwd hoe dat nu weer ging aflopen. het oude Tukkerse recept van de kat uit de boom kieken hielp ook hier.

Wat bleek? Bij het binnenrijden waren we gefotografeerd en daarom moesten we nu op een touchscreen ons autonummer intypen. Daarna verscheen de foto van ons nummerbord op het scherm en als die er stond kon je gewoon met je pinpas betalen in euro’s. Voor de drie uur die we er hadden gestaan betaalden we 2 euro. Dat is toch netjes?

De stad uit en vervolgens nog even tanken (diesel) voor iets minder dan een euro voor eenliter. Misschien blijven we hier wel wonen.

Daarna door naar Letland, want daar liggen een eindje over de grens mooie meren met ruime mogelijkheden om te overnachten. We vonden daar dan ook een mooie plek, vlak bij het water, dat een hele aangename temperatuur had. Daar had zelfs ik wel in willen zwemmen, ware het niet dat er heel veel planten, tot vlak onder het oppervlak groeiden.

Nu, om kwart over 10 is de lucht nog steeds niet helemaal donker. Mooi toch?

dag 5.

Vandaag een niet al te lange rit, dachten we. Een klein eindje over de grens van Estland liggen drie nationale parken, waar we graag wilden wandelen en dus iets langer wilden zijn.

Allereerst ging de weg er naartoe, slechte wegen en slechte zandwegen, veel langzamer dan dat we hadden verwacht. Het landschap was mooi en we hadden tijd genoeg, dus was dat niet erg.

De teleurstelling was groot toen bleek dat deze drie parken geen centrale plek hadden waar bezoekers wegwijs werden gemaakt en dat het moeilijk was om ergens te gaan staan met de camper.

Nee, campers mogen niet overnachten in het park!!!

Toen hebben we het gebied verlaten want onze lol was er al af. Jammer, maar er is nog veel over.

Eenmaal buiten het park stond er al snel zo’n ‘camping bordje’ en dat hebben we toen gevolgd. Net voordat we daar aan een wandeling zouden beginnen miste Harry zijn telelens. Met ons tweetjes hebben we de camper doorzocht maar geen telelens te vinden. Dan zal hij wel weg zijn. Ergens vergeten misschien? Nou, dan moet het hier of daar zijn geweest waar we gisteren hebben gewandeld. De vraag hoe we hem terug konden krijgen werd het enige gespreksonderwerp tijdens de wandeling. We waren er misselijk van. Vogels fotograferen was voorbij deze vakantie. Om van de financiële schade nog maar te zwijgen. Eenmaal terug, toch nog eens weer gezocht en ziedaar we vonden  hem onder een zwarte jas, in een zwarte huls. De mensen naast ons waren stom verbaasd door onze blije kreten.