Een goed begin is het halve werk.

Zaterdagmorgen op tijd opgestaan, iets eerder eigenlijk dan vooraf bedoeld. Je wordt wakker met een hoofd dat maar niet meer ophoudt met denken. Er uit gaan is dan volgens ons de beste remedie. Alles nog eens gecheckt om te zien of we ons hoofd ook stil konden krijgen, het lukte. Vlak voor Bremen ineens...... een alarmpje in de auto. Ina zat net achterin de krant te lezen en ze zag meteen waar het alarmpje over ging; het icoontje voor de schoonwater tank werd gemarkeerd door een rood lampje dat maar bleef knipperen. Vrijwel meteen reed er iemand, onbeschaafd toeterend voorbij in een snelle Audi TT. Jullie snappen... onze zenuwen stonden meteen op scherp. Zoek dan maar eens vlug een parkeerplaats. Dat duurde dus naar onze zin veel te lang. Toen we er tenslotte een hadden gevonden konden we uitstappen om poolshoogte te nemen. Onder de auto stroomde het water over de parkeerplaats. Meteen dachten we dat het het 'vuile'  water moest zijn dat wegstroomde. Wat te doen?….. De verhuurder bellen om dat te vragen, zo is tenslotte de afspraak met hem. Via de telefoon probeerde hij door veel vragen te stellen er achter te komen wat er aan de hand was. De eerste conclusie was, dat de hendel van de 'vuil' watertank gewoon open stond, hetgeen ook zo was. Er zat dus allang geen 'vuil' water meer in. Nou het andere water dat er uit kan stromen is; het schone water, natuurlijk, dat was er dus voor een deel al uitgestroomd. "probeer het bed eens op te tillen" was zijn advies. Dan kun je in het reservoir kijken en zien hoeveel water er nog in zit. Nou, meteen toen ik de dop er afdraaide spoelde het water onder de auto over de parkeerplaats. Tenslotte bleek er een handeltje omhoog te staan dat eigenlijk naar beneden moest worden gedrukt. Dat moest het zijn en dat moest ik dan naar beneden zetten. Ina zei meteen; nou hij durft wel. Wij vragen ons op dit moment nog steeds af of het dat wel is geweest, we zullen het de komende dagen zien. Wordt, waarschijnlijk, vervolgd. Na een kilometer of vier stonden we bij Delmenhorst, voor Bremen, meteen maar in de rij voor een kwartier of drie. Dat kon er ook nog wel bij. Tot Hamburg geen problemen, maar in Hamburg begon het pas echt en dat duurde met enkele kleine pauzes, waarin we weer eens konden voelen hoe goed het is om door te kunnen rijden, tot vlak na de Duits-Deense grens. Ja, de Denen vonden het belangrijk om speciaal vandaag toch nog eens te kijken hoeveel criminelen en terroristen er op een zaterdagmorgen hun land binnen rijden. Onze mening was, dat dat veel beter op maandagmorgen zou kunnen. Een prettige bijkomstigheid van al dit stilstaan en weer langzaam optrekken was dat we ondertussen de radio aan de gang hebben gekregen en de dashboard instellingen hebben veranderd van engelse stelsel naar het normale. De mijlen werden vervangen door de kilometers. Een super zachte Brexit.

Hierna leek het vervolg wel op een hele strakke, niet technische afdaling van een oneindige berg. Super. De camping in Hirtshals is prachtig, wat betreft de ligging, maar ook wat betreft de netheid. Ina moest natuurlijk even in zee. Moest, jazeker. Bij het afdalen van een duin sprong ze niet op een droog plekje, maar net ervoor in een plasje drijfnatte klei. De schoen bleef er, in eerste instantie, gewoon in vast zitten. De grijze voeten en schoenen konden meteen IN zee worden gereinigd, vandaar.

Op de overtocht met de boot gingen natuurlijk al heel snel alle alarmen af voor een uitgebreide oefening van het personeel. Gelukkig werd ons dat nog net voor het afgaan van het eerste alarm nog even verteld. In drie talen weliswaar maar toch slecht verstaanbaar. Zoiets als een mededeling op een Nederlands treinstation.Het verhaal is wel een beetje lang geworden, maar dat komt door de 4 en half uur op de boot. Nog even over de foto's, die zijn op de foto van de lucht na (vanavond om 23:10) allemaal gemaakt op zaterdagavond in Hirtshals. Ina spoelt haar voeten en schoenen af, op de campinfoto staat onze camper helemaal rechts en de andere twee zijn van de vuurtoren aldaar. Het zal niet steeds zo lang zijn dus. Groet, inaenharry.