Weekendje Bergen.

Zaterdagmorgen zou het nog droog zijn maar ’s middags zou het gaan regenen, dus onze eerste gang naar Bergen was al vroeg. We hebben heerlijk wat rond gelopen en nu wat beter gekeken naar de dingen die we alweer waren vergeten van de vorige keer; de wat oudere wijkjes achter de zo bekende huisjes aan de haven. Ook hebben we even informatie ingewonnen over de wandeling die we zondag willen maken. We hebben ons ook hier verbaasd over de enorme hoeveelheden Japanners en Chinezen die met bussen worden aangevoerd.
We zagen ook een drumband, van jonge en oude jongens in uniform en alleen maar met trommels. Toen we ze hoorden aankomen, nog niet zagen dus, kregen we er al een beetje raar gevoel van. Toen we ze ook zagen werd dat gevoel nog veel sterker. Wij dachten meteen aan de IS video’s die laten zien dat kinderen worden klaargestoomd voor een heilige oorlog. Niet alleen IS doet dat, zagen wij. (zie foto)
De aangekondigde regen kwam, zoals dat in Bergen hoort, meteen na de middag en duurde tot vanmorgen. Eigenlijk was gistermorgen dus voor de inwoners van Bergen en gistermiddag voor de toeristen. Wij vonden dat als je voor de tweede keer in Bergen was, je je ook een beetje bij de inwoners mocht rekenen.

Vanmorgen was het dus droog, maar nog steeds zwaar bewolkt. De temperatuur voelde goed en we besloten het er op te wagen. Na driekwartier wachten op de bus konden we eindelijk in 20 minuten in het centrum zijn. Een kaartje voor de bus koop je online met een app van de busmaatschappij. Even opzoeken waar het kaartje voor senioren staat voor 19 Nkr, net geen€ 2, en dan aanklikken hoeveel je er wilt.
Fluitje van een cent. Je toont bij het instappen je telefoon aan de chauffeur en daar ga je. Zoefffff.
We gingen met de Fløyen banen naar boven, een treintje op een hele steile helling, en zouden daar beginnen aan een wandeling die tenslotte moest eindigen bij de Ulrikenbanen, een kabelbaan met cabines zoals in de wintersport gebieden. Die zou ons weer naar beneden brengen in een ander gedeelte van Bergen.
Ons hoofddoel waren de schitterende uitzichten op Bergen; zijn havens en de verdere omgeving van de stad.
Op het eindstation van de Fløyenbanen zagen we meteen al bijna niets meer. De wolken hingen zo laag dat het er op leek dat we in een dikke mist zaten. Het uitzicht bleef de gehele 6 uur van de wandeling zo, pas het laatste stukje dalen van de Ulrikenbanen gaf ons weer een prachtig beeld van Bergen. Onderweg kregen we te maken met; af en toe stevige buien, smalle beekjes waarin het waterpijl veel te hoog stond, spiegel gladde stenen (4 valpartijtjes), modder waar je tot je enkels inzakte en, zoals gezegd geen uitzichten.
Als twee verzopen katten stapten we weer in de bus naar de camping. De buschauffeur vroeg, toen we instapten: “waar willen jullie naartoe?” Toen we zijden dat we naar de camping wilden antwoordde hij met een smalende glimlach en mochten we gaan zitten.